مقاله | مناسب سازی = دسترس پذیری و ایمنی

جارستان: رشد و شکوفایی جوامع بشری در گرو بکارگیری همه توانمندی های احاد جامعه می باشد مشارکت عمومی موجب تعالی و پیشرفت و نشاط اجتماعی خواهد شد . راه رسیدن به این مهم بدون مناسب سازی محیط امکانپذیر نخواهد بود .

طبق آمار سازمان بهداشت جهانی ۱۵ درصد جوامع  بشری را افراد دارای معلولیت تشکیل می دهد این بخش از جمعیت  علی رغم داشتن محدودیت  و ناتوانی دارای استعداد ها و توانایی های هستند که توجه و پرورش آنها می تواند آنان را از انسانهای منزوی ،  ناتوان ، وایسته  به افرادی مستقل خودکفا و مولد تبدیل نماید
رشد و شکوفایی جوامع بشری در گرو بکارگیری همه توانمندی های احاد جامعه می باشد  مشارکت عمومی موجب تعالی و پیشرفت و نشاط اجتماعی خواهد شد . راه رسیدن به این مهم بدون مناسب سازی  محیط امکانپذیر نخواهد بود .
 معلولیت  پدیده ایست به قدمت تاریخ بشریت و با رعایت همه موارد ایمنی  باز هم حوادث ، بیماری ، سوانح و بلایای طبیعی انسانها را تهدید می نماید و چنانچه خیلی  خوش اقبال باشند و از آسیب های و صدمات در امان بمانند از روند سالخوردگی گریزی نیست .
سالخوردگی  به عنوان یک پروسه فیزیولوژیک ضعف ، سستی و ناتوانی را باخود به همراه خواهد داشت  .
مناسب سازی عبارت است از اصلاح محیط و تدارک وسایل حمل و نقل است به طوری که افراد معلول قادر باشند تا آزادانه و بدون خطر در محیط پیرامون خود اعم از اماکن عمومی ، معابر ، محیط شهری و بین شهری و ساختمانهای عمومی حرکت کنند و از تسهیلات محیطی ، اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی با حفظ استقلال فردی لازم بهره مند شوند .
در کشور ما علاوه بر اصل ۲۰ و ۲۹ قانون اساسی که اشاره حقوق انسانی و رفاه اجتماعی دارد و دولت را مکلف به تحقق آن دانسته است  قوانین بسیار جامع و کاملی وجود دارد که از جمله آن می توان به موارد ذیل اشاره نمود  : ۱- مجموعه ضوابط و مقررات شهرسازی و معمماری  مصوبه مورخ ۶۸/۰۸/۰۳ و اصلاحیه آن مصوبه ۳۱۰/ ۳۲۰۰ مورخ  ۰۶/۱۰/۱۳۷۸   شورای عالی شهر سازی و معماری ایران
۲- قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی ، اجتماعی  و فرهنگی جمهوری اسلامی (  بند ج ماده ۱۹۳ )
۳- قانون پنج ساله برنامه پنجم توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران  ماده ۱۶۹
۴- قانون جامع حمایت از حقوق معلولان  مصوب  مجلس شورای اسلامی  مورخ ۱۳۸۳/۰۲/۱۶   (   ماده ۲ )
۵-پذیرش کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت  از سوی کشور ایران  ( ماده ۳ و ۹ به در ارتباط با دسترس پذیری )  می باشد
۶-  پذیرش کنوانسیون حقوق کودک  از سوی ایران   ماده ۲۳
۷-قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت مصوب   ۱۳۹۶/۱۲/۲۰ ( ماده ۲ )
با توجه به همه قوانین فوق  علی رغم گذشت سی سال هنوز فضاهای عموی شهری پذیرای همه شهروندان با هر سطح توانایی نمی باشد . این خود نشانه ی آن است که تلاش و کوشش  های قراوان برخی  از دستگاهها جهت تحقق این مهم کافی نیست و نیازمند عزمی همگانی با مشارکت همه دستگاهها و افراد جامعه بویژه  تشکلهای معلولین و ایثارگران  می باشد .  لازم این مشارکت و هماهنگی ،  ایجاد یک نگاه واحد به مسئله معلولیت و مشارکت اجتماعی آنان  می باشد
مشکلات ناشی از ناتوانی فقط محدود به فرد مبتلا نخواهد بود و اعضای خانواده و در نهایت همه جامعه با آن مواجه خواهند شد یکی از  مهمترین راهها برای برون رفت از مشکلات کم توانی مناسب سازی محیط و رفع موانع می باشد .
مناسب سازی محیط به لحاظ حذف موانع اعم از سخت افزاری و نرم افزار امکان تردد و حضور افراد کم توان را فراهم نموده و موجب مشارکت فعال و شکوفایی استعداد ها ، توانایی ،  بالارفتن اعتماد به نفس و خوگفایی خواهد شد چنین فردی دیگر نیازمند حمایت و کمک های تمام وقت دیگران نیست او نه تنها وابسته نیست بلکه به عنوان یک فرد مولد در خدمت جامعه خواهد بود وابستگان او نیز با خاطر آسوده به وظایف فردی و اجتماعی خود خواهند پرداخت . بی شک آسایش سلامتی و نشاط اعضای جامعه در توسعه اقتصادی و حل مسائل و معضلات اجتماعی نقش موثری داشته وبا ایجادفرصت های برابر به عدالت اجتماعی نزدیک تر خواهد شد  چنانچه در زمان طراحی و ساخت تجهیزات ، بناها ، فضاها و مبلمان شهری به همه ی افراد جامعه و به نقش موثری که می توانند با خودکفایی و استقلال خود در شکوفایی اجتماع داشته باشند بیندیشیم موضوع مناسب سازی هیچ هزینه اضافه ای را به همراه نخواهد داشت. در واقع بد و نامناسب سازی ها سبب ایجاد مشکلات شده و هزینه های اصلاح را به سیستم تحمیل خواهد نمود
ضروریست تا با حساس سازی مسئولین و افراد جامعه و جلب مشارکت جمعی همه دستگاهها اجرایی و سمن ها و تشکلهای معلولین و جانبازان زمینه ایجاد شهر های بدون مانع را فراهم سازیم
 به امید آن روز
نویسنده  : انسیه سروش  مسئول دبیرخانه ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب سازی استان